Fotograaf Mary Ellen Mark (1940-2015) leerde de 14-jarige prostituee Tiny kennen toen ze als fotograaf werkte aan het artikel ‘Streets of The Lost’ voor Life Magazine over straatjongeren in Seattle.
Daaruit ontstond het idee voor de documentaire Streetwise (1984), die ze samen met haar man, de filmmaker Marc Bell, maakte. In de documentaire was Tiny (echte naam: Erin Blackwell) één van de meest centrale figuren. Mark heeft Tiny van 1983 tot 2015 gevolgd.
De documentaire Streetwise is helaas niet (meer) te zien op Youtube. In deze korte video blikken Mary Ellen Mark en Marc Bell terug op het project en op Tiny.
De Puy herkent veel in het werk van Mary Ellen Mark. ‘De manier waarop zij mensen vastlegt zonder er meteen een oordeel aan te hangen. Het is niet betuttelend, heel erg recht voor z’n raap, maar kan daardoor ook confronterend zijn. Wat er voor mij heel erg toe doet, is dat Tiny onderdeel van haar leven geworden. Wat ooit begonnen is als losse foto, is geëindigd als een extra dierbaar iemand in haar leven – iemand die ze volgt. Vindt het mooi hoe dat kan gebeuren vanuit een foto, en daardoor krijgt de foto veel meer waarde.’
Wie is Robin de Puy?
👉 Geboren op 2 september 1986 in Oude-Tonge.
👉 Studeerde in 2009 af aan de Nederlandse fotovakschool in Rotterdam.
👉 Tentoonstellingen oa: Bonnefantenmuseum, Maastricht (2018), Museum Hilversum, Hilversum (2017); Fotomuseum, Den Haag (2016); Stedelijk Museum, Breda (2016) Photoville, New York (2016).
👉Prijzen oa: Rabo Photographic Portrait Prize (2019), Lens Culture Portrait Awards (2018), Lens Culture (2017), Nationale Portret prijs (2013), Photo Academy Award (2009).
👉Werk voor o.a. Volkskrant, New York Magazine, KPN, Het Parool, Le Monde M, LINDA. magazine, Vrij Nederland, Adformatie, BVN (Breast Cancer Ass.), Vice, KesselsKramer, Süddeutsche Zeitung, G-Star.
👉Naast fotografe is De Puy ook filmmaakster.
De Puy volgde op een vergelijkbare manier het leven van een tienerjongen uit Nevada: Randy. ‘Randy spreek ik nog bijna iedere dag. Wat Mary Ellen Mark doet met Tiny is vergelijkbaar met mijn werk over Randy. Je dompelt je onder in een wereld die je zelf creëert. Zij was iets meer documentair bezig dan ik, maar de insteek – wie haar opvallen – daar herken ik mezelf in.’ The New Yorker omschreef de tentoonstelling als “A joyous, mysterious portrait of rural American boyhood.”
BONUSMATERIAAL
Robin de Puy is na het interview nog even blijven zitten voor twee extra rubrieken. Wil je meer horen over haar bijzondere moment en drie aanraders, check dan de fragmenten 👇.
Het moment
Wat was een kantelpunt in het leven van Robin de Puy?
Drie aanraders
Wat vindt De Puy verder de moeite waard om te bekijken?
👉 David Lynch, Interview Project
De regisseur van Blue Velvet en Twin Peaks reisde met zijn team door de VS om random mensen te interviewen. Dat leidde tot 121 hele korete interviews. Helaas niet compleet terug te vinden op het web. Hier een voorbeeld: boekanier John David Montgomery.
👉 Jørgen Leth, 66 Scenes from America.
Een Deense documentaire met een reeks korte scenes zonder verbindend narratief. De beroemdste scene (op 17:49) toont Andy Warhol terwijl hij een hamburger eet in een fast food restaurant.
👉 Harmony Korine, Gummo.
Een verhaal over dodelijke verveling en kattenkwaad in een klein stadje in Ohio. Favoriete scene van Robin de Puy is die waarin een van de hoofdpersonen in bad zit en een bord spaghetti en een glas melk van zijn moeder krijgt. Vervolgens zeept zij zijn haar in en draait het in een krul.
Op de hoogte blijven van nieuwe afleveringen én extra fragmenten? Schrijf je in voor de nieuwsbrief …